Ik ben boos, ook chagrijnig. Ik ben gepikeerd en ik ben gefrustreerd. Op en door mensen. En ik sta vaak machteloos…
Hier komt ie dan. Ik ben boos, op en door mensen die;
- Een dier kiezen gebaseerd op hun uiterlijk. Want, “Oh, ik ben opzoek naar een katje met groene ogen.” – dat is toch o-zo-mooi! “Een kat met blauwe ogen vind ik niet mooi.” Of wat dacht je van: “Ik ben op zoek naar een Husky, want dat zijn zo een knappe honden!” Heeft u zich ooit de bedenking gemaakt dat deze honden meer zijn dan “knap” en zéér veel lichaamsbeweging nodig hebben? Misschien moet u deze onwaarschijnlijke drang naar “perfectie” ook reflecteren naar jullie toekomstige kinderen (als jullie nog in die fase zitten)? Eventueel kan u een oproep lanceren op social media naar een wonderdokter die voor een perfect uiterlijk kan zorgen? Wie weet… Alle dieren zijn mooi, allemaal. Stuk voor stuk. Mensen daarentegen stellen ridicule eisen als je het mij vraagt… Een zwarte kat wilt men niet, want “die brengen ongeluk”. Say what? Een puppy zou veel leuker zijn dan een senior hond. Deze mensen hebben dus nog nooit kennisgemaakt met senior honden. Het zijn immers net puppy’s in een oudere verpakking. De zogenaamde “tea cup” varkentjes zijn ook zo immens populair momenteel. Het zijn dus varkens die zo klein zijn dat ze in een kop thee zouden passen. Klinkt inderdaad onwaarschijnlijk, hé? Wel, ik heb nieuws voor u. Dat is het ook. Ook varkens groeien! En neen, mini varkens ter hoogte van een Chihuahua bestaan niet. Wake up. Wat heb ik eindeloos respect voor mensen die bijvoorbeeld een hond in hun gezin willen verwelkomen en die op de eerste plaats kijken naar het ras/karakter van de hond dat bij hun levensstijl past. Mensen die op voorhand zorgvuldig op zoek gaan naar informatie over de aanschaf van een huisdier.
- NU, op dit eigenste moment, “liever vandaag nog dan morgen”, een dier in huis willen! Yihaa, lang leve de broodfokkers! Zucht. Feit: een dier is een levend wezen mét gevoelens. Net zoals u, die dit nu leest, ademt dit dier, toont het affectie (wellicht meer dan de gemiddelde mens), ervaart het pijn, en zal ons minstens 10 jaar op onze planeet aarde gaan vergezellen. Met andere woorden: neen, het is geen handtas om uw collectie te vervoegen.
- Plots, “zo ineens”, -out of the blue – zwaar “allergisch” zijn geworden voor hun huisdier. Auwtch! Onwaarschijnlijk hoeveel mensen er momenteel rondlopen met een allergie voor hun huisdieren… Hm, eerder allergisch voor toewijding, trouw én onvoorwaardelijke liefde voor jullie huisdieren, lijkt mij.
- Advies op sociale media vragen aan “random” mensen over de gezondheid van hun dier. Dit behoort momenteel tot één van mijn top ergernissen. “Help, wat moet ik doen? Mijn hond geeft al 3 dagen zwaar over en heeft diarree?!” (Ik heb speciaal voor u, de lezer van deze blog, de spellingfouten er nog uit gefilterd…) En ja, lap, daar komen de adviezen van experts ter zake! Niet dus. “Geef hem iets om over te geven, want dan is alles eruit!”of “Zet hem op droog brood!” Ik heb nog een spectaculair feit voor deze mensen -> Ja, wij hebben dierenartsen in ons land! En nog veel dierenartsen ook. Ah, maar dat kost geld? Wel, dan bent u het niet waard om een huisdier te hebben. Punt…
- Meedoen aan hypocrisie. Eerst gaan we met de kinderen naar de kinderboerderij om pluizige diertjes te aaien. Vervolgens stoppen we bij één of andere fastfoodketen om Chicken Nuggets naar binnen te spelen. Waarom mag uw kind niet weten dat die lieve, pluizige kipjes waar hij helemaal verliefd op was nu door zijn maagje zwemmen? Nee, inderdaad, hij zou het niet meer willen eten. Feit: vlees is niet nodig om een gezond te zijn, ook niet voor kinderen.
- Dieren gebruiken voor “HUN” entertainment. Juist, het dier in kwestie heeft er geen moer aan om door een hoepel te springen, met zijn vinnen te applaudisseren of opgesloten te zitten in veel te kleine kooien. In tegendeel; de dieren ervaren zeer veel stress. Dit zijn dan nog de “gelukzakken” – leg dat maar eens uit aan de stieren!
- Dieren in kleine kooien proppen, omdat mensen denken dat dit oké is. Wel, dat is echt niet oké. Ik weet het, het wordt voorgesteld alsof dit wel zo is. In de winkels zijn er ontelbare, mooie en kleine gevangenisjes te koop voor jullie konijnen, cavia’s en nog andere slachtoffertjes. Maar de realiteit is echter helemaal anders. Dieren hebben beweging nodig en horen niet thuis in kooien. Kost het teveel moeite om een beetje van jullie tuin af te zetten voor hen? Of om binnen een ruimte te voorzien speciaal voor de knaagdieren? Ja? Wel, stop dan bij de speelgoedwinkel en ga voor een pluche variant. Minstens zoveel plezier want deze bewegen ook praktisch niet. Jullie verwachtingen worden dus ingelost.
- Hun Facebook-pagina openen en er de volgende zin neerschrijven; “Met spijt in het hart…” En ja, dan weten we al hoelaat het is. “Met heel veel spijt en heel veel verdriet (wat welgeteld 10 minuten zal duren, gok ik zo) moet ik afstand doen van mijn hondje.” Jullie zijn niet meer zo origineel hoor, wisten jullie dat? Als het u werkelijk zou spijten of zou raken, zou u dan niet meer uw best kunnen doen om een andere oplossing te zoeken? Begrijp me niet verkeerd. Soms kan het inderdaad niet anders en moet een dier herplaatst worden. In het belang van het dier. Maar niet voor een drogreden, alstublieft…
- Landbouwdieren hun bestaan minimaliseren. Ook deze dieren horen hetzelfde behandeld te worden als onze honden en katten. Neen, het is niet oké dat kalfjes van hun moeder gescheiden worden, zodat de melk van de moederkoe naar de mens kan gaan. Het is moreel niet aanvaardbaar dat wij dieren laten vetmesten om ze dan vervolgens een ticket richting slachthuis te geven.
Mijn lijst hierboven is nog lang niet compleet. Deel twee is dus ook in de maak. Wat zijn jullie top ergernissen?
Liefs,
Steffi
